Ne yazacağımı bilmiyorum aslında. Sadece yazmak eylemini gerçekleştirmek için yazılıyor belki de bu satırlar..
ya da dur
kandırmayalım birbirimizi ondan yazılmıyor..
Ne yazacağını iyi biliyor, sadece söze nasıl başlanır onu kestiremiyor.
Ben buralarda yokken;
İçime doğan şeyler yavaş yavaş vuku buldu.
Kesin böyle olacak dediğim olaylar, kesinlikle öyle oldu. Kötü mü oldu derseniz, bilakis beni fazlasıyla memnun etti.
Çok şükür böyle oldu dedim. Rabbim doğruyu bilendir dedim. Ve bu süreçte şunu öğrendim. Siz bildiğiniz yoldan ayrılmazsanız, yolda sizi şaşırtmıyormuş.
İçi delik deşik olanlar ise arkada kaldı.
Arkadan gelenlerin söylediklerine göre gözden kaybolmuşlar.
Çok şükür dedim.
Şükrettim.
İnsan ne olursa olsun şükretmeyi bilmeliydi çünkü.
Gidenlere üzülmedim.
Kalanlar için binlerce şükür Rabbime.
Mühendis. Şu günlerde İstanbul Üniversitesi Psikoloji bölümünü okuyor. Doğayı, sağlıklı yiyecekleri ve iyi kahveyi seviyor. Küçük bir "merhaba" demekten çekinmeyin!
0 comments