Merhaba,
Bu yazının orijinal metni İngilizce olup kaynağı aşağıda belirteceğim. Mahrumiyet içerisinde bir çocukluk geçirmiş biri olarak bu yazıyı Türkçe olarak yayınlamak istedim. Beni etkileyen bir yazı oldu.
- Kahramanın dönüşümle sonuçlanan yolculuğu, tehlike veya acı gerektirir. Kimse eğlence için Mordor'a tırmanmaz.
- Terapi gerçek yaşam için bir kahramanın yolculuğudur, yüzeye çıkan gömülü acılara doğru yapılan yolculuğun bir sonucudur.
- Herkes çocukluktan çarpık bir gerçeklik perspektifiyle çıkar. Tek soru: kapsam ve etki.
- Çocukluk dönemi ne kadar kötüyse, kahramanın yolculuğuna başlama ve tamamlama ihtiyacı ve motivasyonu da o kadar fazladır.
Herkes bir kahramanın yolculuğunu sever. Bir baş kahraman maceraya atılır, bir ders alır, bir zafer kazanır ve Luke'tan Neo'ya, Frodo'dan Harry'ye dönüşmüş bir şekilde eve döner.
Peki ya eğer karakterlerimizle nispeten rahat hayatlar yaşarken, doğru ilişkiler ve işlerle ve potansiyel bir varoluşsal tehlikeyle karşı karşıya kalmadan tanışsaydık? Kahramanlık yolculuklarına çıkarlar mıydı? Muhtemelen hayır. Hiç kimse eğlence için Mordor'a tırmanmaz.
Kahramanlarımızın kendilerinin en iyi versiyonlarına dönüştürecek yolculuğu bulmaları yalnızca dayanılmaz bir hayat veya varoluşsal tehlikeden dolayıydı. Bu motivasyon olmadan, ne bir hikaye ne de bir dönüşüm olur.
Filmlerde bir kahramanın yolculuğunu anlarken, terapiyle gerçek hayatta bir kahramanın yolculuğunu anlarız. Terapi; tehlike, belirsizlik ve acıyla doludur. Ancak bilinçaltı zihinlerimiz nedeniyle, bu en iyi benliğimize giden tek yoldur.
Her kahramanın yolculuğu gibi, terapiye başlamak çok zordur ve tamamlanması daha da zordur. Güç gerektiren engellerin üstesinden geleceğimize inanmıyoruz.
İster kötü imparatorluklarla ister tekrarlayan kabuslarla savaşalım, karşılaştığımız zorluklar bizi kötü bir şekilde ve sıklıkla pes etmeye zorlar. Çoğumuz pes edeceğiz. Kahramanlar bunu yapamaz -diğer seçenek dayanılmazdır. Onlar savaşmaya devam etme gücünü bulurlar.
Çocukluk herkes için zorluklar yaratır. Ancak bu çelişkili dünyada, bazen en derin çukurlara doğmak, kendimizin en iyi versiyonları olma şansını bize verir.
Çünkü acı ne kadar kötüyse, yolculuk o kadar caziptir.
Mühendis. Şu günlerde İstanbul Üniversitesi Psikoloji bölümünü okuyor. Doğayı, sağlıklı yiyecekleri ve iyi kahveyi seviyor. Küçük bir "merhaba" demekten çekinmeyin!
2 comments
kahramanın sonsuz yılculuğu (joseph campbell) bu kitabı kaçırma :) tiyatronun temel kitaplarından :)
YanıtlaSilYaa teşekkür ederim. Hemen bakıyorum:)
SilFikirlerinizi önemsiyorum,
Lütfen benimle düşüncelerinizi paylaşın :)